انسان ها موجودات اجتماعی هستند و این با هم زیستن برای ما یک مزیت محسوب می شود.
هر انسان در طول دوره ی زندگی خود ممکن است بارها دچار مشکلات فراوان شود که به تنهایی نتواند از پس آن ها برآید.
خانواده، دوستان، همسایگان و حتی در برخی موارد غریبه ها می توانند برای حل مشکلات آن فرد به او کمک کنند.
این که فکر کنیم ما هیچ وقت دچار مشکل نمی شویم و به کمک دیگران احتیاج پیدا نمی کنیم فکر اشتباهی است چون ما انسان ها آن قدر توانمند نیستیم که بتوانیم تمام مسائل پیش آمده را به تنهایی بر طرف کنیم.
کمک کردن به نیازمندان در واقع بیشتر کمک به خودمان است زیرا ما نتیجه اعمال خوب و بد خود را خواهیم دید و کمک ما باعث به وجود آمدن احساس رضایت قلبی و خوشنودی خداوند از ما می شود و به زندگی ما برکت می بخشد.
این موضوع از اهمیت ویژه ای در نزد ما ایرانیان و دین اسلام برخوردار است. آیات و احادیثی زیادی وجود دارد که ما را تشویق به کمک به دیگران می کند.
پیامبر اسلام می فرماید: آن که سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد به من ایمان نیاورده است و ساکنان هر مجتمعی سیر بخوابند، در حالی که در میان آنان گرسنه ای باشد، خدا در قیامت به آن ها نظر رحمت نمی کند؛ نیز فرمود: هرکس لوازم مورد نیاز زندگی را از همسایه اش دریغ دارد، خدا وی را در قیامت از فضل خود محروم کند و او را به خودش واگذارد.
سعدی شعری دارد که بیان می کند کمک به دیگران تا چه حد در میان ما ایرانیان مهم بوده است.
دانش آموزان وپرسنل خدمتگذار دبیرستان غیردولتی دخترانه دوره اول متوسطه ثامن الائمه نیز همچون بقیه اقشار دلسوز ایرانی، با جمع آوری کمکهای نقدی وجنسی درکم کردن آلام سیل زدگان غرب وشمال تلاش کردند.
